تو بخش نمایشگر گوشی های هوشمند از زمان معرفی LCD ها، مشخصات و قابلیت های صفحه نمایش های گوشی پیشرفت چشمگیری داشته. دو تا از مهمترین نمایشگر های استفاده شده در گوشی ها پنل های اولد و امولد هستند که بیشتر در گوشی های میان رده و بالارده استفاده میشن و تو نگاه اولیه شاید تفاوت عملکرد خیلی زیادی باهم نداشته باشند، اما قراره تو این مقاله با ویژگی ها و تفاوت هاشون آشنا بشیم تا بدونیم کدوم یکی برای چه کاربردی میتونه بهتر باشه. با مقایسه صفحه نمایش های OLED و AMOLED همراه موبوران باشید.
نمایشگر های OLED
اولد یا دیود نورافشان آلی (Organic Light Emitting Diodes) نمایشگرهایی هستن که از مواد آلی ساخته شدن و این مواد زمانی که در معرض الکتریسیته قرار میگیرن، از خودشون نور ساطع میکنن و در صورت نیاز خاموش میشن تا رنگ مشکی بصورت واضح دیده بشه. از اولدها میشه برای ساخت نمایشگرهای تابشی استفاده کرد، به این معنی که هر پیکسل رو میشه کنترل کرد تا نور خودش رو ساطع کنه. در نتیجه کیفیت تصویر نمایشگر OLED عالیه و رنگ های روشن، حرکت سریع و مهمتر از همه کنتراست بسیار بالایی دارن. از اونجایی که اولدها لایه ویژه نور پس‌زمینه ندارن، در مدل‌های پلاستیکی منعطف برای نمایشگرهای خمیده یا تاشو هم تولید میشن. از طرفی طول عمر نمایشگرهای OLED در مقایسه با فناوری‌های نمایشگر LCD، LED و PDP بسیار کوتاهتره. در برابر آب مقاومتی نداره و آب میتونه به راحتی به نمایشگرهای OLED آسیب برسونه.
نمایشگر های AMOLED
AMOLED مخفف شده Active Matrix Organic Light Emitting Diode میشه و ساخت شرکت سامسونگه و تکنولوژی پیشرفته‌تری از نمایشگرهای اولد محسوب میشه. امولد عمدتاً توی گوشی‌های هوشمند به‌ویژه موبایل‌های میان‌رده و پرچمدار سامسونگ و سایر برندها و بعضی گجت‌های دیگه مثل ساعت‌های هوشمند به کار میره. نمایشگر امولد در واقع نوعی از نمایشگر اولد محسوب میشه و حروف AM در عبارت AMOLED مخفف Active Matrix که به معنی ماتریس فعاله. تکنولوژی امولد شامل لایه‌ای در پشت پنل اولد که امکان انتشار نور توسط هر پیکسل به طور جداگانه رو فراهم میکنه. به همین دلیل در نمایشگرهای امولد نور هر پیکسل به طور جداگانه تنظیم میشه و با خاموش شدن کامل نور، رنگ سیاه به طور خالص دیده میشه.
نمایشگرهای امولد توانایی نمایش گستره وسیعی از رنگ‌ها رو دارن و به دلیل توانایی نمایش رنگ مشکی مطلق، کنتراست رنگ ها بی‌نهایته و همچنین میتونه تصاویر زنده‌تر با رنگ‌های غلیظ (و گاهی اغراق شده) رو نمایش بده. البته که توی نمایش رنگ ها پررنگ و لعاب دار انرژی بیشتری مصرف میکنه و در مقایسه با PMOLED (ماتریس غیرفعال) نرخ تازه سازی بسیار سریع تری داره.
صفحه نمایش های سوپر امولد هم که در بعضی گوشی های پرچمدار دیده میشه یه تفاوت کوچک اما مهم با پنل های امولد داره، در پنل های امولد نمایشگر و پنل لمسی تو بخش مجزا از همدیگه هستند ولی در پنل های سوپر امولد این دو با هم ترکیب شدن و باعث میشه صفحه نمایش باریک تر بشه و به خاطر عدم فاصله بین این دو کنتراست بالا تر و تصاویر زنده تر و شفاف تری رو به شما نمایش میدن.
تفاوت نمایشگرهای OLED و AMOLED
توی نمایشگرهای اولد لایه‌ی زیرین نمایشگر از جنس پلاستیکه. البته که هر دو شرکت ال‌جی و سامسونگ، تو ساخت نمایشگرهای خود هم از ماتریس فعال و هم از پلاستیک در ساخت لایه‌ی زیرین نمایشگر استفاده میکنن. در واقع این استفاده از پلاستیکه که ساخت صفحات خمیده‌ی گوشی‌هایی مثل G Flex و پرچم‌داران سامسونگ رو امکان پذیر کرده. البته AMOLED کلمه سامسونگه که برای فناوری نمایشگرشه و عمدتاً برای بازاریابی استفاده میشه. در نتیجه اکثر تولیدکننده های گوشی که صفحه نمایش AMOLED دارن به این معنیه که از نمایشگر سامسونگ استفاده می کنن. به همین سادگی! پس ابتدا تفاوت پایه ای چندانی بین اولد و امولد وجود نداره.
OLED شامل لایه‌های نازکی از اجزای آلی، در این فناوری هر پیکسل نور خودشو منتقل میکنه. از طرف دیگه، AMOLED از یک لایه اضافی از ترانزیستورهای لایه نازک TFT تشکیل شده. توی امولد از خازن های ذخیره سازی برای حفظ حالت پیکسل استفاده میشه. بهره مندی صفحه امولد از ماتریس فعال باعث میشه شناسایی لمس کاربرها به خوبی انجام بشه و کنترل هر پیکسل سریع تر و دقیق تر انجام بگیره.
رنگ مشکی در پنل های امولد خیلی عمیق تر و طبیعی تر نمایش داده میشه. کیفیت صفحه نمایش AMOLED بسیار بهتر از OLED چون یک لایه اضافی از TFT داره و از فناوری های backplane پیروی میکنه نمایشگرهای امولد در مقایسه با نمایشگرهای اولد بسیار انعطاف پذیر هستن و به همین دلیل نسبت به صفحه نمایش OLED گرون ترن.
صفحه نمایش OLED سطح بالایی از کنترل روی پیکسل ها رو داره و میشه اونو به طور کامل خاموش کرد و در نتیجه نسبت کنتراست عالی در مقایسه با نمایشگرهای امولد و مصرف انرژی کمتری داره. از طرف دیگه، امولد نسبت به اولد نرخ تازه‌سازی سریع‌تر و انرژی بیشتری مصرف میکنه و هزینه ساخت بالاتری داره که باعث افزایش قیمت دستگاه هایی که از این پنل استفاده میکنن میشه.
جمع بندی
پنل های اولد و امولد از لحاظ ساختار تفاوت هایی با هم دیگه دارند و با توجه به هزینه ساخت بالاتر پنل های امولد و تفاوت خیلی کم این دو در نمایش رنگ ها، سازنده ها برای گوشی های ارزون تر خودشون سراغ پنل های اولد میرن ولی گوشی ها و دستگاه های گرون قیمت تر از پنل امولد استفاده میکنن که کنتراست رنگ نسبتا بهتری داره و رنگ مشکی واقعی تری نمایش میده ولی مصرف انرژی بیشتری هم داره. پنل های سوپر امولد که بیشتر در گوشی های سامسونگی استفاده میشه به دلیل یکپارچه بودن ساختار پنل لمسی و نمایشگر ترکیب رنگ و وضوح بیشتری میتونید داشته باشید، اما اگر مشکلی برای صفحه نمایش پیش بیاد هزینه بیشتری باید برای تعمیر متحمل بشید.
